بزرگترین مشکل جامعه ما نه اقتصاده نه فرهنگه نه هیچ کوفت دیگه. مشکل جهل فراگیر و مقاومت عجیب دربرابر حق و حقیقته.
کی بهتون گفته ما برگشتیم به اسفند کرونایی؟ نه اشتباه گفتن... اوضاع توی اسفند هم به این اندازه بد نبود. ما بیمارستانهامون داشت پر میشد و مریضای قبلی مرخص نشده کرور کرور توی اورژانس و پارکینگ بیمارستان توی صف بستری نبودن. هنوز کادر درمانمون جون داشتن و از پا در نیومده بودن. میدونستید بالاترین آمار مرگ و میر کادر درمان در دنیا برای ایرانه؟ مردم ترسیده بودن توی اسفند خیابونا خلوت بود. مردم گوش میکردن ببینن باید چیکار کنن که مبتلا نشن. مهمونیا و عروسیا و تالارا کنسل و تعطیل بود بازارا خلوت شده بود. مسافرتا هم عقب افتاده بود. اما حالا چی؟!
حالا هیچی! هیچی رعایت نمیشه حتی یه دونه ماسکم یا نمیزنن یا روی چونه میزنن و بینی بیرونه یا دائم برمیدارن. بازارا شلوغ مسافرتا به راه، عروسی و عزا برپا و قبرستونا پر تر از همیشه. الان دیگه کسی پیدا نمیشه توی فامیل کرونایی نداشته باشه. هیچ استان سفیدی نداریم. بازارا مثل دم عیده انگار مردم موندن بدون لباس!
به هرکی میشناسید بگید تا کار ضروری پیش نیومد بیرون نره. رفت ماسک بزنه فاصله بگیره از ادما...
الان وقت خسته شدن نیست.....
یک ماه دیگه پیک کرونا و آنفولانزا دیگه کادر درمانی باقی نمیذاره که کسی خدمت کنه. همین حالا بعد از مرگ و میر بالاشون خیلیا که موندن تستشون مثبت شده و توی قرنطینه هستن بقیه هم دیگه جونی ندارن.
قرار بود کرونا رو شکست بدیم نه کادر درمان رو...
