عطر تو دارد این هوا، سر به هواترین منم

امروز غروب کلی رعد و برقای خفن زد. بارون قشنگه اما بارون و رعد و برق اصلا یه ورژن دیگه‌ست. یعنی ابرا هم دارن تسبیح میگن؟ بقیه موجودات بخدا شعورشون از منه آدمیزاد بیشتره. اینقدر آسمون قشنگه که میشه روزی صد بار براش مرد. همین ظهر بود که لایه لایه ابرا رو از شیشه ماشین اسنپ میدیدم. تپلی و لحاف مامان بزرگی بودن. آبشار نور از لابلاشون سرازیر شده بود. مردد بودن برای باریدن. دوقطره بارون چند قطره ناز! اینجوریاست :) 

آسمون شبم که ماشالا به دلبری ستاره‌هاش. بعضی وقتا که میشینم فک‌میکنم هر کدوم مداری دارن ما هم در حرکتیم مخم سوت میکشه. واکنش‌های شیمیایی روی هرکدوم و رنگ نورهاشونم که هیچی اصلا. من عاشق اونجاییم که سوره‌ی واقعه میگه "قسم به موقعیت ستاره‌ها و این قسم بزرگیه اگه بدونید!" خدایا من فقط میدونم همیشه عاشق به رخ کشیدن علم و محاسبات پیچیده‌ت هستم. وقتی اینقدر دقیقی اینقدر ریز به ریز هنرمندی کردی. 

"همه رو برای تو آفریدم و تو رو برای خودم".... چرا همه جا هستم جز اونجا که باید؟