بین شیفت

شب پاییزی یه نموره سرد و مرطوب که پتو رو دور خودت میپیچی و فکر میکنی و فکر میکنی و فکر.... 

آخر همه‌ی این فکر کردنا هم هیچی نیست جز سردرد اضافه!

حوصله‌ی آدم جدید ندارم دست خودم نیست!! 

یعنی سال بعد این موقع میرسه که من بگم آخیش اون روزا گذشت؟

فردا رو خدایا بخیر بگذرون. همونطور که کشیک چهارشنبه رو دست گرفتی. توان ما رو که میدونی...