روبروی تو...

دیشب کشیک آخر و عاقبت بخیری بود :) 

چند تا کیس بسیار های‌ریسک داشتیم که پتانسیل ترکیدن و ترکوندن و دادگاه کشوندن ما رو تا چند سال داشتن اما اما اما هرکدوم به بهترین نحو ممکن هندل شدن. همونطور که گفتم خدایا بیا کارو دست بگیر؛ اینجور وقتا و در واقع همه مواقع وقتی ملتفت باشی کت تن کیه کارا رو روال میفته. خلاصه که در عین استرس بالای کشیک دیشب و در ادامه تا امروز ظهر این ۳۶ ساعت، چنان همه چی ختم بخیر شد که برگای همه ریخته بود. چند دیقه ای با آرامش نشسته بودم به چک کردن گوشی و داشتم توی بیان برداشت دلی و کودکانه‌‌ای از دعای کمیل اونجاها که همیشه دوستشون دارم مینوشتم. یه چیزایی هست که فک میکنی مال توئه اصلا از عمق وجود توئه و چطور میشه؟! اینطوری میشه که یه قسمت‌های از دعای کمیل همیشه پس ذهن و ورد زبون منه. به اونا داشتم دل میدادم که صدام کردن و هرچی نوشته بودم پرید :)

اگه کسی اینجا رو میبینه، اوصیکم به خرید لوازم مراقبت از پوست. ایرانیا خیلیم عالین اگه خواستین به عنوان یه آدم پوست خفن :))) بهتون مارکهای قیمت مناسب وطنی و کیفیت عالی معرفی میکنم.

ذهنم کمی آشفته‌ست. دنیام اما آرومه. عین بچه ای ام که میخواد راه بره اما بلد نیست. دستشو میگیره به دیوار و میز و صندلی ولی پا نمیشه! گیر کرده. حس گیر کردن حتی باعث میشه اغلب درگیر میگرن باشم. طوری که میخوام سر به تنم نباشه!

من یادم رفته چطوری اینجا عکس و آهنگ و کوفت و زهرمار آپلود میکردم اما شما برید آهنگ دل به دل همایون شجریان رو سرچ کنین و گوش کنین و لذت ببرید.