نسخه‌ی آخر

وقتی میگیم انسان خفنه و اشرف مخلوقاته و کورتکس وسیعتر با لوب فرونتال داره و چنانه دقیقا منظورمون چیه؟ خب طبیعتا همه‌ی حیوونا گشنه‌شون میشه میرن پی غذا و و تشنه‌شون میشه آب میخورن. آلارم ترس که فعال میشه یه کاری برای نجات خودشون میکنن. دلشون لذت میخواد، پارتنر انتخاب میکنن. پس اینا نمیتونه باشه. هرچند که اینا در جایگاه خودشون به نظر من بسیار شگفت انگیزه که بدون اینکه بفهمی بدنت الان کدوم ماده رو کم داره یهو هوسش میکنی و... اینا از نظر ریز جزییات فیزیولوژی و ستایش پروردگارش بسیار خفنه و یه جورایی درس توحیده اما باعث فضل آدمیزاد و مکنتش نیست و جای بحث ما هم نیست.

قسمت اصلی تحلیل ما از آلارم ساین های کمی پیچیده تر هست. مثلا تب میکنیم می‌فهمیم که یه مرگیمون هست باید بریم دکتر بررسی بشیم. مثلا دوپامین و سروتونین و اوکسی‌توسین و... در اثر بیماری یا لایف استایل مدرن آشغالی ما بهم ریخته و عموما کم شده. هشدارش به شکل افسردگی یا اضطراب یا تمایل شدید یا اعتیاد به موارد ناسالم بروز پیدا میکنه. انسان هوشمند داستان ما اما میاد اینو تحلیل میکنه و خودشو تا خرتناق خفه نمیکنه با اون موارد؛ به جاش میره ریشه رو پیدا میکنه و راه درست رو پیش میگیره. کمک میگیره تراپی میره، خودشو به پزشک نشون میده و مثل موجودات فرودست، تنها تسلیم غریزه‌ی بدوی خودش نمیشه که دم دستی ترین و اولین راه حل بدون تحلیل رو پیشنهاد داده. من فک میکنم این قدرت تحلیل، این نه گفتن به خود غریزی وابتدایی و فیزیولوژیک ماست که از ما انسان می‌سازه. اونجا که جلوی خودمون می ایستیم سخت ترین و قدرتمندترین نسخه‌ی ماست.

حالا میخواد برای مثال های ساده‌ی بالا باشه یا برای یه هدفی که توی زندگی تعیین کردیم. غریزه میگه بخواب. آرمان میگه نه! تو با روزی ۵_۶ ساعت خواب هم سلامت میمونی عوضش به هدفت میرسی و به خودت افتخار میکنی. غریزه میگه بخور تو اینجوری داری وزن کم میکنی. تحلیل میگه نوچ این درسته خیلی خوشمزه‌ست اما سالم نیست.عقل میگه، غریزه میگه پاشو فرار کن لعنتی جونت رو بردار دیگه چی داری مهمتر از این؟ نه! من تموم عمر زندگی کردم برای این لحظه که جونمو بدم، اون خم به ابروش نیاد..... اووووف مگه داریم؟! مگه میشه؟

من عاشق این نسخه‌ی ارتقا یافته‌ی اشرف مخلوقات طوری ام :) چقدر خوبه ...