دهه چهارم

میگفت اگه برگردی عقب کدوم تصمیم زندگیت رو عوض میکنی؟ چه سوال سختی! اون موقع یکم مکث کردم گفتم هیچ کدوم... با اینکه خیلی وقتها از نشخوار فکری رنج میبرم و با وجود اینکه الان جزئیات همه رنج‌ها واضحه ولی هنوز مطمئن نیستم بقیه راه‌ها بهتر باشه پس مگه اینکه به قول کره ای ها توی زندگی بعدی چیز جدیدی باشم.

چالش ۳۰ سالگی از چیزی که فکرشو میکردم سخت تر بود. به نظر میرسه توی این برهه سرشار از احساسات عجیبی اما برای هیچ کدوم هم نمیتونی دقیقا با خودت روراست باشی. اما من میخوام صادقانه بگم احساس میکنم زمان زیادی از زندگیم رو سپری کردم و فک میکنم گلدن تایم جوانی ۲۰ تا ۳۰ سالگی بوده که تقریبا چیزی ازش نفهمیدم. کلا از عدد ۳۰ و خرده ای کنار اسمم خوشم نمیاد. از دهه‌های قبلی زندگیم سه تا دوست در حد اعضای خانواده دارم و دوتا رفیق نزدیک. اما توی دهه چهارم فقط تونستم دوست معمولی پیدا کنم. به پشت سرم که نگاه میکنم گاهی، به خودم میگم خدا قوت! خوبه ولی بقیشم مهمه!!

احساس می‌کنم کم به سلامتیم اهمیت دادم و چقدر بدنم گناه داره که مرتب ورزش نمیکنم. دلم میخواد سرعت گذشت زمان رو کم کنم.‌از اینکه میبینم پدر و مادرم دارن پیر میشن میخوام گریه کنم...

بعضی وقتا دلم میخواد کمی استراحت کنم، بیشتر سفر برم اما احساس میکنم فرصت کمتر از اونه که بخوام اینجوری بگذرونم. یکم گیجم راستش؛ حدود مسیر آینده شغلی و تحصیلی و اجتماعیم خیلی واضحه، از نظر شخصیتی هم از همون ۲۵ سالگی میدونستم چی میخوام اما هنوز یکم حس گیجی دارم و نمیدونم چیکار کنم که نباشه.

خیلی وقتا پر از تناقضم. مثلا دلم جمع میخواد ولی حوصله آدما رو ندارم. فکر می‌کنم باید بهتر بشم ...

اون یارو رو ولش کن! ببین منو! به نظرت چی رو باید تغییر میدادم از گذشته و تصمیماتم یا حتی الان و خودم؟ بهت گفته بودم چشمات شبیه کهکشانه؟...

 

آهنگ بی کلام hug me more از Yasin  رو بشنوید. به اندازه اسمش زیباست...