- ۰۳/۱۲/۱۵
- ۱ نظر
سوره انبیا رو میخوندم. اوایلش بود راجع به اینکه کسایی که ایمان نمیارن همیشه تو کار مسخره کردن پیامبران بودن و .... یه جا خدا برگشته بهشون میگه آسمون و زمین یکی بود و از هم جداشون کردیم. بعد پاورقی یه آیه دیگه در این زمینه رو بهم آدرس داد. رفتم ۱۱ فصلت. گفته بود برای آفرینش آسمون، که یه گاز دودی فشرده بود به آسمون و زمین فرمان دادیم از هم جدا بشین با شوق یا اکراه، جواب دادن با کمال میل!
اووووف خیلی خوبه. چشمام قلبی شد. فکرشو بکن چه جذابه... چطور مردم ۱۴۰۰ سال پیش از ذوق شنیدن اینجور چیزا دیوونه نشدن؟ من هنوزم دارم دیوونه میشم و حتی بیشتر!
واکنش های اتمی روی ستاره ها هم یعنی با همین مکانیسم پیش میره؟ محاسبات مدارهاشون چطور؟ چجوری اینقدر خفنه؟ مثلا هیدروژن هم داره بندگی میکنه و هی میگه چشم با کمال میل! بقول دهه نودیا من دیگه نمیتونمشون :)
یه جا دیگه توی همین آیه های اولیه سوره انبیا میگه که آفرینش آسمون و زمین و هرچی بینش هست، برای بازی و اینا نبوده! بعد در ادامه برمیگرده میگه به فرض که قرار بود برای سرگرمی باشه یه چیزی در حد خودم خلق میکردم...
بررررگام این دیگه چه جور جوابی بود!! عقلم نمیرسه حقیقتا :)
- ۰۳/۱۲/۱۵
واااای اینی که گفتی رو بهش برخورد نکرده بودم . شاید چهل بار شایدم بیشتر کل قرآن رو خونده باشم از اول عمرم
ولی هنوز نرسیده بودم به اینکه
اگر برای سرگرمی می خواستم یه چیزی در حد خودم می آفریدم ....