سحابی

میگفت: میخوام فراموشش کنم. اما اگه واقعا فراموشش کنم چی؟....

چه سوالی... چه سکوتی!

ستاره هم گاهی به من پیشنهادهایی برای فراموشی میده. با توجه به شناخت دوازده ساله‌ای که از من داره قطعا بیراه نمیگه. اوایل میگفت عیب نداره خب جوری که به چشمت اومده چه اشکالی داره که بهش حس خوب داری! زهی خیال باطل رفیق تو که منو میشناسی... دنیایی به چشمم نمیاد ولی خدا نکنه یکی بیاد...! تو که میدونستی چرا اینو گفتی؟ :) جوابشم اینه: حق داری خیلی شبیهین، چقدر توئه...

بعد دیده اوضاع داره ناجور میشه به من راهکار هم میده برای کمرنگ کردن و برای گذر... میگم نمیخوام! میخنده میگه من میدونم چقدر داری اذیت میشی و مطمئنم، میشناسمت که خودت بخوای میتونی بگذری! دوباره میگم: نمیخوام... خیلی دردناکه ولی بازم عیب نداره. ستاره هایی که فرو میریزن، سحابی‌های زیباتری میشن...

+ از گوگل عکس سحابی‌ها رو ببینید. اگه تونستین عاشقشون نشین :)